Van koeien en kastelen tot kraters in de Alpen

Wie vanaf het Zwitserse Spiez de trein het Simmental in neemt, reist niet zomaar door een dal, maar door een klein hoofdstuk Zwitserse spoorweggeschiedenis. Eerst voert de lijn je door het groene Simmental naar Zweisimmen, waar je overstapt op een charmant smalspoortreintje. Dit neemt je elk uur mee verder langs knusse houten chalets, koeien met klokken en de kabbelende Simme, richting eindstation Lenk, onder de imposante Wildstrubel.

Begin 20e eeuw werd er groots gedacht in het Simmental. De spoorlijn van Spiez via Erlenbach en Zweisimmen naar Lenk moest niet alleen toeristen brengen, maar ook internationale reizigers – liefst via een tunnel dwars door de Alpen naar het Wallis en verder naar Italië.
 
In 1914 lagen de plannen op tafel: een tunnel onder de Rawilpas, een aansluiting op het Rhônedal, en daarmee een directe verbinding tussen Bern en Milaan. Of verder over de bergen richting Adelboden en terug naar de Thuner See. Maar toen brak de Eerste Wereldoorlog uit. De projecten verdwenen in de la, en kwamen er nooit meer uit. Misschien is dat maar goed ook. Want nu eindigt de lijn waar de stilte begint – in Lenk, een vallei waar je niet verder hóéft.

Schloss Spiez: sprookjeskasteel aan het water

Onze reis begint in Spiez, aan de rand van de Thunersee. Hier staat Schloss Spiez, een kasteel uit de 10e eeuw, met een middeleeuwse donjon, barokke vertrekken en een charmant kerkje. Het ligt tussen zonovergoten wijnranken en kijkt uit over het meer en de Berner Alpen. Volgens de overlevering schreef de Zwitserse schrijver Karl May hier ooit een kort verhaal op een bankje in de kasteeltuin, geïnspireerd door de rust en het uitzicht. Een mooi vertrekpunt voor een reis in traag tempo.

Door het dal van de Simme

Zodra de trein Spiez verlaat, glijdt hij langs het glinsterende meer en draait langzaam het Simmental in – een van de mooiste, nog relatief onbekende dalen van het Berner Oberland. De spoorlijn van Spiez naar Lenk volgt grotendeels de loop van de rivier de Simme, die het dal zijn naam geeft. De totale treinreis is ongeveer 60 kilometer lang en passeert onderweg twintig stationnetjes, van grotere plaatsen als Zweisimmen tot piepkleine haltes als Därstetten, Oberwil en Weissenburg. Vele hiervan zijn een ‘Halt auf Verlangen‘ – de trein stopt hier niet automatisch, maar druk op de knop als je wilt uitstappen.

Dit is geen spoorlijn vol spectaculaire viaducten of duizelingwekkende afgronden. In plaats daarvan reis je door een vriendelijk alpenlandschap: frisse weiden, bossen op de hellingen, houten huizen in bloemrijke dorpen en altijd dat kabbelende riviertje naast je. Want onderweg rijd je letterlijk met de rivier mee: van de monding bij Wimmis stroomopwaarts tot de bron boven Lenk (bijna dan!), bij de waterval Siebenbrunnen. De Simme is altijd in de buurt — soms ruig en wild, soms kalm kabbelend — en vormt de levensader in het dal. 

Uitzicht over Alpentoppen bij Erlenbach

Na 16 minuten bereik je het gloednieuwe houten stationnetje van Erlenbach im Simmental. En dit is een tussenstop die je niet mag missen. Vanaf het stationnetje wandel je in zo’n 10 minuten naar het dalstation van de Stockhornbahn, die je in twee etappes naar 2.190 meter hoogte brengt: de top van de Stockhorn. Boven wacht een panoramaplatform met heerlijke uitzichten over de Berner Alpen – en bij helder weer zelfs tot aan de Mont Blanc.

Op de top loopt een Alpenbloemenpad, waar je in de zomer talloze kleurrijke bergbloemen tegenkomt. En in het panorama-restaurant kun je heerlijk ontbijten of lunchen met fenomenaal uitzicht. Daarna neem je de gondel terug naar het middenstation Chrindi, waar een wandeling rond het Hinterstockensee lonkt – een fotogeniek bergmeer, ook perfect voor een picknickpauze.

Zweisimmen: houten charme en kruispunt

Vanaf Erlenbach boemel je in een halfuur langs de Simme verder naar Zweisimmen. Onderweg passeer je kleine stationnetjes, waaronder het houten gebouwtje van Weissenburg. In Zweisimmen zelf staat een beschermd stationsgebouw in chaletstijl – het knooppunt van de beroemde GoldenPass-lijn én het lijntje naar Lenk.

Zweisimmen is het levendige middelpunt van het Simmental, waar de spoorlijnen samenkomen en waar traditie en toerisme elkaar ontmoeten. Het dorp heeft een typisch Zwitsers karakter met charmante chalets, gezellige cafés en lokale winkeltjes die streekproducten verkopen, zoals kaas en houtbewerking.

Bezoek zeker het kleine maar sfeervolle centrum, waar je het openluchtmuseum Heimatmuseum Obersimmental vindt, gewijd aan de cultuur en geschiedenis van het dal. Wandel door de rustige straatjes en geniet van het uitzicht op de omringende bergen.

Lenk: eindstation aan de voet van de Wildstrubel

In Zweisimmen stappen we over op het charmante smalspoortreintje van de Montreux–Berner Oberland-Bahn (MOB). Klein, stil en elektrisch sinds 1912 – een stukje Zwitserse spoorweggeschiedenis op zich. We rijden twintig minuten voornamelijk langs de Simme tot aan eindpunt Lenk. Hier eindigt het spoor letterlijk – op een perron met bloemenperk, houten stationsgebouw en uitzicht op de besneeuwde toppen van de Wildstrubel. En met goede koffie op het station: de Espressionist. Maar dit eindstation voelt als een begin: van rust, van ruimte, van ontdekking.

In de zomer wandel je vanuit Lenk door bloeiende alpenweiden en naar koele bergmeren. In de winter biedt het toegang tot het skigebied Adelboden-Lenk. Lokale scholieren, wandelaars en dagjesmensen stappen uit alsof ze zo een ansichtkaart binnenlopen.

Gryden: wandelen door een Alpenmaanlandschap

Een van de meest verrassende wandelingen rond Lenk is de Höhenrundweg Gryden – een rondwandeling van 2 à 2,5 uur door een bizar kalkstenen landschap. Je bereikt de start van de wandeling per gondel vanaf Lenk naar Betelberg (Leiterli). Alleen de rit omhoog is al de moeite waard vanwege de heerlijke uitzichten.

Boven slingert het pad zich door grillige kraters, kalksteenkommen en alpenweiden vol bloemen. Onderweg zie je de Wildstrubel, de Plaine Morte-gletsjer, en op heldere dagen zelfs vele toppen in Berner Oberland. Er is een restaurant bij het bergstation, maar er zijn geen berghutten onderweg, dus eigen proviand meenemen is aan te raden.

Plaine Morte: de dode vlakte die leeft

Hoog boven het dal ligt een andere wereld: de Plaine Morte-gletsjer, een uitgestrekt, wit plateau op ruim 2.700 meter hoogte. Vanaf Lenk zie je hem liggen als een stil monument van ijs, wind en wolken.

Je bereikt het gebied per kabelbaan en een langere wandeling. Vanaf de Wildstrubel-hut kijk je over de gletsjer uit. De naam – dode vlakte – klopt en toch ook niet. Want de gletsjer leeft: hij smelt, verandert en draagt zichtbaar het verhaal van het klimaat met zich mee.

Een reis zonder haast

De trein naar Lenk haalt Milaan niet – maar brengt je tot bij de bron. En misschien is dat precies wat het zo bijzonder maakt. Een reis door het Simmental is geen snelle verbinding, maar een uitnodiging om te vertragen, te kijken en te luisteren. Een spoorlijn die stopt waar het goed is om stil te staan.

Praktische informatie

Boemelen door het Simmental – van Spiez via Zweisimmen naar Lenk
De route van Spiez naar Lenk duurt in totaal zo’n 1 uur en 15 minuten, inclusief een korte overstap in Zweisimmen.

• Spiez – Erlenbach: ca. 15 min
• Erlenbach – Zweisimmen: ca. 30 min
• Zweisimmen – Lenk: ca. 20 min

De treinen rijden ongeveer elk uur. Check actuele tijden via sbb.ch of de SBB-app. De hele route is inbegrepen in de Swiss Travel Pass en de Interrail Pass.

Kabelbanen

• Stockhornbahn: dalstation in Erlenbach, korting met Swiss Travel Pass.
• Betelberg gondel (Lenk): startpunt Höhenrundweg Gryden op bergstation Leiterli.

Wandeltips

• Höhenrundweg Gryden: ca. 2–2,5 uur, matig inspannend, goed gemarkeerd. Geen horeca onderweg, neem voldoende water en picknick mee.
• Rondje Hinterstockensee (Stockhorn) en vele andere wandelopties met de Stockhornbahn: ontspannen wandeling vanaf middenstation Chrindi, ca. 45 min.